Blogia
ESGARRO

Enrique Bunbury

... y se le fue la olla!

Pues si, el día 27 de Agosto Enrique Ortiz de Landauri Izardui decide, por sorpresa, desacer la mítica formación que lo lleva acompañando ya 6 años y anuncia que se retira de la música temporalmente, dejando una Gira inconclusa y varios proyectos casi materiales en el bolsillo.
Será que se le fue la olla????
En mi humilde opinión Si: Bunbury desace el Huracán Ambulante para irse a un "retiro espiritual" a La Habana, y mandar postales a su pagina web con versos sobre otro Huracan con el incierto nombre de Katrina.
Si quereis leerlas... www.enriquebunbury.com, no tiene desperdicio; pero, amigos... a este hombre se le fue la perola!!!!!!!!!!!!!!!postales

En esencia, la ESENCIA

<strong>En esencia, la ESENCIA</strong> Héroes del Silencio se inició a mediados de 1980 en Zaragoza, de donde rápidamente se dieron a conocer como uno de los grupos más populares de la región.
Las noticias de su talento en escena se esparcían por España, y el grupo logró interesar a Gustavo Montesano, miembro del grupo Olé Olé, gracias a él el grupo firmó con la casa EMI.

A finales de 1987 presentaron su primer mini-álbum llamado "Héroe de Leyenda". Las reacciones de ambas partes, los medios de comunicación y el público fueron unánimes en reconocer la calidad del grupo. Esto fue reafirmado cuando el grupo se presentó en vivo en el Festival San Isidro (Madrid).

En medio de una gira a través de España (1988), Héroes del Silencio logra grabar su primer álbum "El Mar no Cesa", el cual fue dado a conocer a principios de 1989. En cuestión de semanas el álbum vende hasta alcanzar disco de Platino, consolidando así el grupo como uno de los más exitosos y populares nuevos talentos.

A finales de 1990, Héroes del Silencio regresa al estudio para grabar su segundo álbum, "Senderos de Traición", producido por Phil Manzanera. El resultado de esta combinación fue un conjunto de canciones extraordinariamente poderosas y emocionales que ilustraban perfectamente la profundidad de la habilidad musical del grupo y la carismática presencia de Enrique Bunbury.

En semanas, "Senderos de Traición" fue número 1 en España, y se vendieron más de 400 000 copias en su mercado local.

El grupo siguió en gira por España durante 1991, consolidando su masa de aficionados pero permaneciendo prácticamente desconocidos fuera de su país.

En Septiembre de 1991, un promotor alemán fue persuadido a escuchar la música del grupo. Estaba en proceso de organizar lo que iba a ser el mayor festival en Berlin: "Rock against Racism" - una protesta de celebridades musicales de varios países ante el resurgimiento del fascismo en Europa, y particularmente en la recientemente unida Alemania. Sin titubeo, invitó a los Héroes a tomar parte del festival al lado de nombres como Paul Young, Crowded House y Alison Moyet entre otros.

Esta presentación en el festival fue lo que encendió una popularidad masiva de los Héroes en Alemania. El promotor estuvo tan impresionado por la actuación en vivo de la banda, que inmediatamente les programó una gira por Alemania alrededor de noviembre. Cada vez que el grupo se presentaba, causaba que el publico buscara adquirir su material discográfico.

Una corta gira a finales de 1991, que abarcó Alemania, Suiza, Bélgica y Francia, confirmó el talento del grupo ante este nuevo público y la demanda por "Senderos de Traición" creció extraordinariamente.

La primera gira importante en Europa, durante marzo y abril de 1992, incluyó Bélgica, Holanda, Alemania, Suiza y Francia. Otros conciertos fueron planeados para Italia, donde el disco fue un gran éxito. Además, el grupo apareció en varios festivales importantes alrededor de Europa, incluyendo Nurbunrgring donde actuaron junto con Elton John y Bryan Adams.

El casi interminable recorrido de giras y promoción resultaron en ventas de 800 000 copias de "Senderos de Traición" a lo largo del continente, llevándolo a disco de oro en Alemania y Suiza.

Esta ola de éxitos no sólo fue en Europa sino que llegó hasta Latinoamérica. En octubre de 1992 los Héroes se presentan por primera vez en México, lo que resultó en más de 175 000 copias vendidas.

Durante los primeros tres meses de 1993 la banda comienza a grabar "El Espíritu del Vino" en Gran Bretaña bajo la producción de Phil Manzanera.

El primer sencillo, "Nuestros nombres" encontró gran apoyo de parte de la MTV, así como "La Herida" - el segundo sencillo que se da a conocer en Septiembre.

Durante el verano el grupo se presentó en varios festivales importantes, entre ellos, "Rock Am Ring". En otoño encaminaron una gira europea, patrocinada por MTV y un éxito rotundo; además de hacer una grabación acústica para el programa "Most Wanted" de MTV.

Las ventas de "El Espíritu del Vino" en Europa se acercaban rápidamente a las del disco anterior y llegó a ser disco de oro en España, Alemania, Suiza y México.

El tercer sencillo, "La Sirena Varada" fue presentado a principios de 1994. El video estuvo en boga en MTV, y en marzo aparecen de nuevo en el programa de "Most Wanted" en Londres. Casi inmediatamente, el grupo se dirige a México nuevamente para hacer una gira promocional por seis semanas, que incluyó Argentina y Chile. También compartieron el escenario con Aerosmith en Finlandia y terminaron con una presentación en un festival suizo a mediados de Julio.

La banda pasó los últimos meses de 1994 en los Pirineos, preparando material para el nuevo album.

En enero de 1995 se trasladan a Inglaterra para continuar escribiendo. A principios de abril del mismo año comienzan a grabar en Los Angeles "Avalancha" con el legendario Bob Erzin (Pink Floyd, Peter Gabriel, Alice Cooper, Kiss, etc.) como productor ejecutivo.

Finalizando su gira mundial de "Avalancha", el grupo lanza al mercado su último álbum "Parasiempre", que se vende en Europa como disco doble. En este último material se logra apreciar el esfuerzo y la energía del grupo durante la gira. Con 19 de sus temas en vivo y finaliza con su aclamada canción "Decadencia".

Héroes del Silencio han vendido cerca de dos millones de copias alrededor del mundo, probando así que no es necesario cantar en inglés para hacer buen Rock n' Roll.

más en más en...

LADY BLUE: SINGLE DE "FREAK SHOW: LA PELICULA"

<strong>LADY BLUE: SINGLE DE &quot;FREAK SHOW: LA PELICULA&quot;</strong> "Lady Blue" es el single extraído de "Freak Show: La Película" que ya podeis escuchar en las radios. www.emimusic-spain.com ofrece el vídeo en su página web donde podeis ver a Bunbury interpretar la canción junto a Iván Ferreiro y Adriá Puntí en la fabulosa carpa de circo donde transcurrió la gira.

Bunbury en Vilagarcía de Arousa.

<strong>Bunbury en Vilagarcía de Arousa.</strong> Onte 14 de Maio de 2005, o tempo non acompañou nada en Vilagarcia de Arousa, pero tampouco puido frear os acontecementos.

Ás oito da tarde daba comezo, nun “recinto” descuberto e cunhas medidas de “seguridade” excesivas (era máis facil entrar cunha bomba nuclear que cunha litrona) o segundo día de concertos da IV edición do Festival do Norte.

A verdade é que nun primeiro momento non había un gran número de persoas, ben porque estaba todo enchoupado (de feito fumos vícitimas da gran choupeira que había frento ó escenario), ben porque a xente que onte ía a Vilagarcia tiña unha preferencia clara: Enrique Bunbury.

De calquera manera, Josele Santiago, antigo vocalista do grupo Los Enemigos (que se separarón como recordaredes no 2001), non defraudou. Moi na súa liña Josele ofreceu bo rock a un público mais ou menos entregado, ofrecendo tamén versións de Enemigos, como foi o caso de Antonio, un dos mellares momentos do concerto.

Despois de Josele cuidemos ver ós barceloneses Sidonie, amosándonos que o “indi” tamén vende. Pero o concerto rematou pronto; á cuarta canción apareceu a chuvia, e unha gran treboada deixou o lugar case baleiro (realmente era tragicómico) e o concerto houbo de facer un paréntese.

A Fundación Tony Manero sería o último grupo que veríamos antes do noso amigo Enrique, e de feito esto fíxose notar na asistencia de público. A Fundación animaron a un público “asqueado” da choiva e da mala organización.

Sería a eso da 1:30 (máis ou menos) cando fixo aparición no escenario El Huracán Ambulante (Copi, Ana Belén Estaje, Rafa “Mariachi”, Del Moral…). Xa todos sabíamos quen faltaba por aparecer: Enrique Bunbury.

Coas primeiras notas de El club de los imposibles, daba comenzo o concerto. Bunbury, atabiado co seu mítico sombreiro de baqueiro, onte negro e rosa, saltaba ó escenario. Dende aquí todo foi “un non parar”: La señorita Hermafrodita, Que no sepa tu mano izquierda lo que hace tu derecha, De pequeño, El extranjero, El viento a favor… por aquel entón xa estabamos acostumadas a que tiveramos auga ata a rodilla, e a verdade é que tampouco nos importaba. Bunbury estaba pletórico, realmente espectacular.

Sería con Anidando liendres (¡que grande!), que Bunbury xa coñezase a barrenar: “Elvis está vivo, y nos envia mensajes como: follad los unos con los otros”. Realmente había bastante xente pero o verdadeiramente espectacular era o entregado do público, que apenas deixabar oir a Bunbury.

Outro detalle a sinalar foi cando Bunbury se molestou por unha bandeira galega que rulaba polo público ,“gallegos que no os engañen” dicía él. Noutro momento comezamos a tirarlle Sugus a Enrique, haber se lle dábamos. Era realmente surrealista estar nun concerto de Bunbury e estálo lapidando con Sugus, (jeje). O certo e que cando vimos que nos estabamos pasando tivemos que deixalo.

O repertorio seguíu con Salomé, Que tengas suertecita e unha gran interpretación de Los restos del naufragio, momento no que xa nieguen podía permanecer indiferente. O concerto estaba no seu mellor momento cando comezou a soar Alicia (expusada al país de la maravillas) e ero todo un so cantar.

A continuación virían Lady Blue e Apuesta por el Rock and roll. Bunbury xa collera unha botella de whisky invitando ó público que saltaba na mini-piscina na que se convertera a pista

No momento en que comezou a tocar Si, vivimos outro dos momentos máis intensos do concerto, xa que tanto os que estaban a tocar coma os que estabamos a escoitar disfrutabamos dun xeite semellante. A continuación viría “una canción sin duda muy política”: Ibéria Sumergida. E foi grandiosa, inmensa. Un momento fermoso.

Bunbury abandoaba o escenario para volver a retomar o sue posto uns minutos despois, na que xa sería a parte final do concerto.

Infinito i El Jinete… foron un final realmente perfecto, que non puido defraudar a ninguén. Pero ainda así tivemos algo máis, un regalo: La última curda, realmente un puntazo, porque non é un dos temas que máis acostume de tocar, pero si un tema apaixoante.

E como non, a guinda do pastel: La chispa adecuada. Unha canción que penso que realmente Bunbury toca máis como un regalo de consolación para aqueles que ainda siquen irremediablemente presos do Enrique de Héroes. Verdadeiramente foi fantástica, ainda que xa por aquel entón cumplira ampliamente.

En definitiva, un concerto deste aragones “errante” sempre é unha aventura, pero queremos máis, e nas que non choiva… please!

Listado das cancións:

-EL club de los imposibles.
-La señorita Hermafrodita
-Que no sepa tu mano izquierda lo que hace tu derecha
-De pequeño
-El extranjero
-El viento a favor
-Anidando liendres
-Salomé
-Que tengas suertecita
-Los restos del naufragio
-Alicia (expulsada al país de la maravillas)
-Lady Blue
-Apuesta por el rock and roll

BUNBURY en Zaragoza - Abril 05

BUNBURY en Zaragoza - Abril 05 Tras un breve periodo de descanso en el que Bunbury ha viajado a Vietnam para rodar el videoclip de su nuevo single, el Huracán Ambulante se vuelve a poner en marcha en este mes de abril para continuar con la gira. La actuación de Bunbury ya está confirmada en el Festival Viña Rock en Villarobledo o en el Festival 46664 de la Fundación Nelson Mandela en Madrid. Además, participará en cuatro conciertos patrocinados por Movistar en los que Bunbury actuará en un carpódromo, una enorme carpa móvil con los últimos avances tecnológicos que le acompañará a las ciudades de Barcelona, Granada, Madrid y también, esta vez sí, Zaragoza. Más info.

Tras el éxito obtenido el pasado año con el Freak Show, en el que también se recogía el escenario en una gran carpa, Bunbury repite experiencia aunque de otra manera. Esta vez no viene bajo concepto circense y tampoco están los artistas invitados. Es Bunbury en estado puro lo que se verá en 4 ciudades españolas, entre las que se incluye Zaragoza. En su tierra el carpódromo se instalará en el Parque Torreramona el próximo 6 de mayo.

Además, en el mes de mayo Bunbury editará el dvd sobre el mencionado Freak Show con algunos de los mejores momentos de la gira. Entre sus planes inmediatos, también se encuentra su primera visita a Japón y su participación en el homenaje a Leonard Cohen que prepara el fanzine aragonés Confesiones de Margot. Bunbury aparece bajo el nombre de Los Chulis con la canción En el alambre.

PRÓXIMAS FECHAS DE LA GIRA DE BUNBURY

22 de abril - Hospitalet de Llobregat: La Farga
30 de abril - Villarobledo (Albacete): Festival Viña Rock
29 abril al 1 de mayo (día por confirmar) - Madrid: Festival 46664: Fundación Nelson Mandela
6 de mayo - Zaragoza: Parque Torre Ramona. Concierto Movistar
12 de mayo - Granada: Recinto Ferial de Zaidín. Concierto Movistar
13-15 de mayo (día por confirmar) - Villagarcía de Arousa: Festival do Norte
21 de mayo - Salamanca: Pabellón Multiusos Sánchez Paraíso
1 de junio - Barcelona: Sot del Mig Dia. Concierto Movistar
3 de junio - Madrid: Universidad Complutense (Instalaciones Deportivas Paraninfo Norte). Concierto Movistar